Ecologische Verbindingszone Noordzeekanaal en Ommelanden

Het Noordzeekanaal vormt een migratieroute voor diverse trekvissoorten, zoals paling (aal), driedoornige stekelbaars, spiering en bot. Voor trekvissen is het migreren tussen de zee en het zoete binnenwater cruciaal. Ze hebben beide plekken nodig om te overleven. De paling is één van de bekendste in zijn voortbestaan bedreigde trekvissoorten. Ook zoetwatervissen (standvis), die hun hele leven in binnenwater verblijven, hebben vispassages nodig om te migreren tussen paai-, opgroei- en overwinteringsgebieden. Deze worden nu vaak van elkaar gescheiden door dijken, sluizen en gemalen. De afgelopen jaren zijn door Rijkswaterstaat en partner- waterbeheerders niet alleen rond het Noordzeekanaal maar in heel Nederlandveel maatregelen getroffen om migratiemogelijkheden voor vissen te verbeteren. Daarbij zijn tientallen vispassages aangelegd bij schutsluizen en gemalen. Ook werden gemalen voorzien van visvriendelijke pompen. Hiermee werken de waterbeheerders samen aan een gezonde en evenwichtige visstand en geven daarmee invulling aan de visdoelstellingen van de Europese Kaderrichtlijn Water (KRW). De KRW verplicht lidstaten tot het bereiken van een goede ecologische kwaliteit van hun watersystemen.

Schierlaal. Foto Rik Beentjes.

Vanaf 2017 vindt een uitgebreid monitoringsprogramma vismigratie plaats rondom het Noordzeekanaal door het samenwerkingsproject ‘Ecologische Verbindingszone Noordzeekanaal en Ommelanden’ (EVZ NZK eo). De partners zijn: provincie Noord-Holland, Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier, Hoogheemraadschap van Rijnland, Waterschap Amstel, Gooi en Vecht, gemeente Amsterdam, Havenbedrijf Amsterdam, Sportvisserij MidWest Nederland en Rijkswaterstaat.

Vismigratie rondom het Noordzeekanaal

Uitgeschreven tekst (txt, 4.2 kB)

Onderzoeksmethoden en eerste resultaten vismigratie Noordzeekanaal

Een uniek kijkje in het leven op de bodem van het Noordzeekanaal