Leidt een 1D ondergrond schematisatie tot een realistische uitkomst?
Ik heb een vraag over het beoordelen van macrostabiliteit met een 1D ondergrond. Leidt een relatief eenvoudige 1D schematisering van de grondlagen tot een realistische uitkomst, gegeven dat waterspanningen, profielen en het niveau van laagscheidingen consistent en op een juiste wijze zijn geschematiseerd?
Onder welke voorwaarden is deze 1D schematisatie mogelijk?
Het werken met een 1D schematisatie is een logische eerste stap in het van grof naar fijn werken. Er zijn echter gevallen bekend waar een verfijningsstap tot een lagere stabiliteitsfactor leidt dan de eerdere grovere schematisatie. Dit is uiteraard niet wenselijk, maar kan blijkbaar niet altijd worden voorkomen. Dat is ook wel voorstelbaar gezien het grote aantal variabelen die bij macrostabiliteit een rol spelen en die soms ook afhankelijk zijn van elkaar, zoals bijvoorbeeld de grenspotentiaal, die afhankelijk is van laagdiktes en volumegewichten van de deklaag. Een belangrijk punt is soms ook het schematiseren van het deel van het dijklichaam wat in de deklaag is weggezakt. Het is altijd goed om gevoeligheidsberekeningen te doen om te zien wat het effect is van dergelijke schematiseringskeuzes op de stabiliteitsfactor.
[18020273]