Waterbegrippen - Letter d

Uitmonding van een rivier als een stelsel van aftakkingen.

Besluiten over voorstellen van de Deltacommissie die leiden toe een nieuwe manier van werken op drie terreinen: de waterveiligheid, de beschikbaarheid van zoetwater en een waterrobuuste ruimtelijke inrichting. Voor het IJsselmeergebied en de Zuidwestelijke Delta zijn aparte Deltabeslissingen.

Regeringscommissaris voor het Deltaprogramma.

De financiële basis van het Deltaprogramma, in werking getreden op 1 januari 2013.

Hoogte waaraan een waterkering moet voldoen. Opgesteld door de eerste Deltacommissie.

Volledige naam: ‘Deltawet waterveiligheid en zoetwatervoorziening’. Wet die zich richt op de maatregelen voor de bescherming tegen overstromingen en de zorg voor zoetwatervoorziening in relatie tot de verwachte klimaatverandering, waarbij de te nemen maatregelen op termijn worden ingevuld.

De marge van de afmetingen waarbinnen de bagger- en ontgrondingswerkzaamheden moeten worden opgeleverd. Dit heeft veelal betrekking op de opleverdiepte ten opzichte van NAP.

Een bron van verontreiniging die niet op één bepaalde plek zijn oorsprong heeft, maar over een groter gebied plaatsvindt, zoals verontreinigingen afkomstig uit de landbouw en het verkeer die via neerslag het grond- en oppervlaktewater bereiken.

Het permanent onder controle houden van een stuk dijk (dijkvak) of een hele dijkring. Dijkbewaking wordt ingesteld bij dreigend hoogwater of andere calamiteiten en wordt uitgevoerd door het dijkleger van een waterschap

Het doorbreken van een dijk. Een dijkdoorbraak ontstaat wanneer er een deel van het dijklichaam wegspoelt of afschuift. Hierdoor ontstaat er een bres (gat) in de dijk en een overstroming.

Het dijkleger bestaat uit vrijwilligers die in geval van hoog water opgeroepen kunnen worden om de dijken te bewaken. Zij controleren dan waar risico's ontstaan, zodat het waterschap adequate maatregelen kan nemen.

Een gebied wordt beschermd tegen buitenwater door een primaire waterkering of door hoge gronden. Gebieden zijn als dijkring(gebied) aangewezen in de Waterwet.

Deel van een primaire waterkering dat afzonderlijk genormeerd is.

Een deel van een waterkering met min of meer gelijke sterkte, eigenschappen en belasting.

Het wegzakken van de dijk, doordat de ondergrond volledig met water doordrenkt is.

Met doodtij wordt het fenomeen beschreven wat optreedt als het zonsgetij en het maansgetij elkaar tegenwerken. Het hoogwater aan de kust is dan lager dan gemiddeld en het laagwater hoger dan gemiddeld. Doodtij treedt op als zon, aarde en maan een hoek van 90 graden met elkaar vormen. Dit gebeurt twee maal paar 28 dagen en wel tijdens het eerste en laatste kwartier van de maan.

Zie ook: Springtij, getij

Deel van een waterlichaam dat het grootste deel van het jaar droog staat, bijvoorbeeld de uiterwaarden. In de drogere oevergebieden gelden wel de bepalingen van de Waterwet over het beheer van de waterstaatswerken, maar niet de regels over lozen.

Zand dat boven de laagwaterlijn van het strand of de duinen is geërodeerd en onder de laagwaterlijn is afgezet of met stromingen langs de kust is weggevoerd.

De benedenrand van een duin. Meestal wordt de duinvoet aan de zeezijde bedoeld. Voor de berekening van de Basiskustlijn is de duinvoet vastgesteld op NAP + 3 meter.

Het zodanig beheren van de zandige kust dat natuurlijke processen, al dan niet gestimuleerd, zoveel mogelijk ongestoord kunnen verlopen. Hierbij is de veiligheid van het achterliggende gebied gewaarborgd.